خلا خالی نیست. بین "خلا" و "هیچ" تفاوت وجود دارد.
آلوارو دی روجولا (Alvaro de Rújula) فیزیک دان تئوریکی در سرن (CERN) در مورد درک طبیعت واقعی "خلا" چنین میگوید:
خلا خالی نیست. بین "خلا" و "هیچ" تفاوت وجود دارد. حیرت آور اینست که از همه ی چیزهای شناخته شده، خلا از همه کمتر درک شده است.
از دیدگاه کیهان شناسی خلا دارای چگالی انرژی میباشد که به آن انرژی تاریک (Dark Energy) یا ثابت کیهان شناسی میگویند و این همان عامل انبساط شتابدار جهان میباشد.
از دیدگاه فیزیک ذرات، در خلا میدان هیگز (Higgs Field) وجود دارد. در مدل استاندارد فیزیک ذرات (که بیش از 30 سال است که دنیای زیر اتمی را با موفقیت ترسیم کرده است) جرم همه ی ذرات توسط برهمکنش آنها با این میدان هیگز بوجود میآید.
آشکارسازی میدان هیگز میبایست که از طریق ذره ای که به نام بوزون هیگز شناخته شده است انجام پذیرد. آشکارسازی این ذره (که تنها ذره ای است که در مدل استاندارد هنوز به طور آزمایشگاهی مشاهده نشده است) از چالش های بزرگ امروز فیزیک ذرات است.
دانشمندان امیدوارند که با استفاده از شتابدهنده LHC در CERN بتوانند این ذره را آشکارسازی نمایند. شتابدهنده LHC بزرگترین شتابدهنده ذرات در جهان میباشد که پروتون ها را با انرژی 16 ترا الکترون ولت (16 به توان 12 الکترون ولت) به پروتون های دیگر میکوبد تا دریایی از ذرات جدید را خلق کند و یکی از آنها هم هیگز است.
به نظر می‌رسه این نیروی عجیب ، اجزای جهان را با سرعت فزاینده‌ای از هم دور می‌کنه، در حالی که نیروی گرانش با این نیرو مقابله کرده و از سرعت این گسترش می‌کاهد. این اکتشافها بوسیله رصدخانه مداری که کاوشگر ناهمسانگرد ریز موج ویلکینسون (wmap) نامیده می‌شود، انجام شده. این کاوشگر افت و خیزهای ناچیز موجود در پرتوهای ریز موج پس زمینه کیهانی رو اندازه می‌گیره که در اثر پژواکهای میرای انفجار بزرگ بوجود آمده است ... .
یه چیز جالبتر اینه که کیهان شناسان میزان موجود در عالم را با پارامتری به نام امگامورد بحث قرار می‌دند. در یک عالم بسته یعنی عالمی که جرم آن در حدی است که در نهایت در خودش فرو می ریزه، امگا بیش از 1 تعریف می‌شود. در یک عالم باز یعنی عالمی که تا ابد اجزای آن در حال دور شدن از یکدیگر هستند امگا کمتر از 1 است و یک عالم مسطح بطور ایده‌آل امگایی برابر 1 خواهد داشت. میزان ماده قابل مشاهده موجود در عالم در حدود 0.05 = امگا است و به هیچ وجه بیش از آن نمی‌باشند. نظریه پردازان مایلند امگای عالم را چیزی در حدود 1 در نظر بگیرند به آن معنی که ماده تاریک 0.95 = امگا یا 95% عالم را تشکیل داده است.
90 درصد از کل عالم به شکل ماده تاریک است که اصلا دیده نمی‌شود، بنابراین اخترشناسان وقت زیادی را به بررسی و نقشه برداری از این مواد صرف می‌کنند. نظریه پردازان در تلاشند تا از توزیع این ماده تاریک در عالم ، نقشه‌ای ترسیم کنند. برخی از اخترشناسان معتقدند ماده تاریک به شکل کروی پیرامون کهکشانها قرار دارد، در حالی که جمعی دیگر معتقدند که این ماده تاریک به شکل صفحه‌ای در عالم پراکنده است. معضل اصلی اخترشناسان این است که نمی‌تونند این ماده را ببینند، بنابراین اظهار نظر قطعی درباره هر یک از دو نظریه فوق برایشان کاری بسیار سخته.
خلا خالی نیست. بین "خلا" و "هیچ" تفاوت وجود دارد. حیرت آور اینست که از همه ی چیزهای شناخته شده، خلا از همه کمتر درک شده است.
از دیدگاه کیهان شناسی خلا دارای چگالی انرژی میباشد که به آن انرژی تاریک (Dark Energy) یا ثابت کیهان شناسی میگویند و این همان عامل انبساط شتابدار جهان میباشد.
از دیدگاه فیزیک ذرات، در خلا میدان هیگز (Higgs Field) وجود دارد. در مدل استاندارد فیزیک ذرات (که بیش از 30 سال است که دنیای زیر اتمی را با موفقیت ترسیم کرده است) جرم همه ی ذرات توسط برهمکنش آنها با این میدان هیگز بوجود میآید.
آشکارسازی میدان هیگز میبایست که از طریق ذره ای که به نام بوزون هیگز شناخته شده است انجام پذیرد. آشکارسازی این ذره (که تنها ذره ای است که در مدل استاندارد هنوز به طور آزمایشگاهی مشاهده نشده است) از چالش های بزرگ امروز فیزیک ذرات است.
دانشمندان امیدوارند که با استفاده از شتابدهنده LHC در CERN بتوانند این ذره را آشکارسازی نمایند. شتابدهنده LHC بزرگترین شتابدهنده ذرات در جهان میباشد که پروتون ها را با انرژی 16 ترا الکترون ولت (16 به توان 12 الکترون ولت) به پروتون های دیگر میکوبد تا دریایی از ذرات جدید را خلق کند و یکی از آنها هم هیگز است.
به نظر می‌رسه این نیروی عجیب ، اجزای جهان را با سرعت فزاینده‌ای از هم دور می‌کنه، در حالی که نیروی گرانش با این نیرو مقابله کرده و از سرعت این گسترش می‌کاهد. این اکتشافها بوسیله رصدخانه مداری که کاوشگر ناهمسانگرد ریز موج ویلکینسون (wmap) نامیده می‌شود، انجام شده. این کاوشگر افت و خیزهای ناچیز موجود در پرتوهای ریز موج پس زمینه کیهانی رو اندازه می‌گیره که در اثر پژواکهای میرای انفجار بزرگ بوجود آمده است ... .
یه چیز جالبتر اینه که کیهان شناسان میزان موجود در عالم را با پارامتری به نام امگامورد بحث قرار می‌دند. در یک عالم بسته یعنی عالمی که جرم آن در حدی است که در نهایت در خودش فرو می ریزه، امگا بیش از 1 تعریف می‌شود. در یک عالم باز یعنی عالمی که تا ابد اجزای آن در حال دور شدن از یکدیگر هستند امگا کمتر از 1 است و یک عالم مسطح بطور ایده‌آل امگایی برابر 1 خواهد داشت. میزان ماده قابل مشاهده موجود در عالم در حدود 0.05 = امگا است و به هیچ وجه بیش از آن نمی‌باشند. نظریه پردازان مایلند امگای عالم را چیزی در حدود 1 در نظر بگیرند به آن معنی که ماده تاریک 0.95 = امگا یا 95% عالم را تشکیل داده است.
90 درصد از کل عالم به شکل ماده تاریک است که اصلا دیده نمی‌شود، بنابراین اخترشناسان وقت زیادی را به بررسی و نقشه برداری از این مواد صرف می‌کنند. نظریه پردازان در تلاشند تا از توزیع این ماده تاریک در عالم ، نقشه‌ای ترسیم کنند. برخی از اخترشناسان معتقدند ماده تاریک به شکل کروی پیرامون کهکشانها قرار دارد، در حالی که جمعی دیگر معتقدند که این ماده تاریک به شکل صفحه‌ای در عالم پراکنده است. معضل اصلی اخترشناسان این است که نمی‌تونند این ماده را ببینند، بنابراین اظهار نظر قطعی درباره هر یک از دو نظریه فوق برایشان کاری بسیار سخته.
+ نوشته شده در ساعت توسط کوثری
|