انتقال اشياء با امواج
هدف بعدي دانشمندان
اختراع چرخ چشم انداز وسيعي را پيش روي بشر قرار داد؛ آسان سازي و سرعت بخشيدن به نقل و انتقال . بدين ترتيب بود که قطار، خودرو، هواپيما، جمبوجت ها، قطارهاي مغناطيسي ، هواپيماهاي مافوق صوت و فضاپيماها يکي پس از ديگري پا به عرصه وجود گذاشتند.
 
با اين حال شواهد نشان مي دهد که تمامي اين اختراعات با وجود فناوري پيشرفته اي که در دل خود جاي داده اند، هنوز هم نتوانسته اند انسان عاشق سرعت را راضي کنند. در واقع به نظر مي رسد که ديگر بيان کردن سرعت ها بر حسب کيلومتر بر ساعت لذت چنداني براي انسان ندارد. امروزه او به دنبال سرعتهايي از جنس کيلومتر بر ثانيه است . مثلا 300هزار کيلومتر بر ثانيه ، يعني معادل سرعت نور! در اين راه هم ظاهرا تنها گزينه پيش روي او تله پورتيشن است . اصطلاحي که شايد براي اولين بار از سوي نويسندگان رمان هاي علمي تخيلي مطرح شد و البته بعدها هم در فيلم هاي مشهوري مثل ماتريکس اشکالي از آن به نمايش گذاشته شد. اما آنچه دانشمندان از آن به عنوان تله پورتيشن ياد مي کنند به طور خلاصه به معناي متلاشي کردن يک فرد يا شيئ در محلي و پديد آوردن يک نسخه المثني از آن در جايي ديگر است . اين که چنين کاري در جزييات چگونه و به چه شکل امکانپذير است ، هنوز پاسخ مناسب و قانع کننده اي ندارد؛ اما ايده معمول براي انجام آن عمل آوردن يک بررسي کامل بر روي فرد يا شي ئ مورد نظر و بيرون کشيدن ريز اطلاعات او، فرستادن اين اطلاعات ، نه خود فرد يا شيئ به محل مورد نظر و در پايان تهيه يک نسخه المثني از آن جسم است . نسخه اي که لزوما از همان مواد اصلي و مولد خود تشکيل نخواهد شد؛ اما در عين حال بايد داراي نوع و ترکيب اتمهايي مشابه با اصل باشد. شايد از اين لحاظ بتوان اين کار را با عملکرد يک دستگاه نمابر قابل قياس دانست . نظريه تله پورتيشن اولين قدم هاي اساسي براي تبديل تله پورتيشن از يک افسانه علمي محض به يک نظريه علمي در سال 1993 از سوي گروهي از متخصصان که در راس آنها چارلز بنت قرار داشت ، برداشته شد. طبق نظريه آنها تله پورتيشن کوانتومي حقيقتي امکان پذير بود ، به شرط اين که نسخه اوليه جسم انتقال يافته پس از انتقال خود نابود شود. تبديل نظريه به اصل تله پورتيشن در سال 1998 يعني 5سال بعد، گروهي از فيزيکدانان انستيتوي فناوري کاليفرنيا، به همراه 2گروه اروپايي توانستند با استفاده از اين روش يک فوتون (ذره اي از انرژي که حامل نور است) را انتقال داده ، اين فرضيه را به يک اصل علمي تبديل کنند. آنها موفق شدند به طور کامل ساختار اتمي فوتون را بازخواني و با فرستادن اين اطلاعات از طريق کابل ، نسخه عيني اين فوتون را در يک متر جلوتر بازسازي نمايند. طبق پيش بيني ها حتي پس از تهيه المثني ديگري خبري هم از فوتون اصلي نبود. اين آزمايش براساس اصل عدم قطعيت هيسنبرگ انجام گرفت که مانع اصلي بر سر راه انتقال ذراتي بزرگتر از فوتون هاست . براساس اين اصل شما نمي توانيد به طور همزمان از مکان و سرعت يک ذره آگاهي پيدا کنيد. به همين دليل فيزيکدانان ياد شده ، براي جلوگيري از خدشه دار شدن اين اصل ، در انتقال فوتون ها از پديده اي به نام درگيري اتمها کمک گرفتند که براساس آن تاثيري خاص بر روي يک گروه از اتمها مي تواند به همان شکل به گروهي ديگراز آنها منتقل شود. در اين روش براي انتقال يک فوتون دست کم از 3فوتون استفاده مي شود. فوتوني که قصد داريم آن را انتقال دهيم ، فوتوني که انتقال مي يابد و فوتون سوم يا همان نسخه المثني که با تاثيرپذيري از فوتون انتقال يافته ايجاد مي شود. بدين ترتيب قسمتي از اطلاعات فوتون اول گرفته مي شود و بقيه آن از طريق پديده درگيري اتمها انتقال مي يابد و در پايان کل اطلاعات بدون هيچ تغييري به فوتون سوم در محل مورد نظر مي رسد. در حالي که ديگر خبري از فوتون اول نيست . تله پورتيشن انساني اما وقتي پاي انسان به اين ميان باز مي شود، وضعيت به گونه اي ديگر خواهد شد. در اينجا علاوه بر قوانين بشري ، شايد قوانين فيزيکي هم اجازه چنين کاري را به انسان ندهند. به عبارت ديگر براي انتقال يک انسان از طريق تله پورتيشن ، بايد انتقال دهنده اي ساخت که بتواند 10به توان 28اتم تشکيل دهنده بدن را بسرعت و دقت تجزيه و تحليل کند، يعني چيزي بيش از يک تريليون تريليون اتم ! تازه اين اول راه است و در مرحله بعدي اين وسيله بايد بتواند اين اطلاعات را به مکاني که قرار است فرد در آنجا بازسازي شود، برساند. به طوري که در اين انتقال ملکولها حتي نبايد به اندازه ميلي متري نسبت به فواصل اوليه خود جابه جا شوند، چرا که هر تغيير مکان کوچک ممکن است موجب نقصان هاي فيزيولوژي و عصبي غيرقابل جبراني در بدن شود. تازه اگر تمامي اين مشکلات را حل شده بدانيم ، بايد قبول کرد که براي انتقال يک انسان با اين روش پيش از هر چيز بايد او را از ميان برد و در مکاني ديگر نسخه اي مشابه و نه خود او را بازسازي کرد. امري که چندان انساني و معقول به نظر نمي رسد و مسلما با مخالفت هاي فراواني روبه رو خواهد شد. آخرين يافته ها با اين اوصاف از آنجايي که به نظر نمي رسد اين پديده در شکل انساني آن قابل اجرا باشد، در حال حاضر جهت اين مطالعات تغيير کرده و بيشتر توجه دانشمندان معطوف به استفاده از اين اصل در انتقال اطلاعات از طريق شبکه هاي اطلاع رساني يا همان اينترنت کوانتومي شده است . اگر روزي از اين روش در ساخت رايانه هاي کوانتومي استفاده شود، مسلما سرعت انتقال اطلاعات آنها هزاران بار بيشتر از قوي ترين رايانه هاي امروزي خواهد بود. جديدترين پروژه اي که بتازگي در زمينه تله پورتيشن با موفقيت انجام پذيرفته است ، مربوط به دانشگاه ملي استراليا بوده که در آن متخصصان موفق به تله پورت يک پرتوليزري شده اند.

مترجم : رضا فرهاديان
منبع جام جم آن لاین